Torf w hodowli lasu ??
Moderator: Moderatorzy
-
torfowyludek
- początkujący
- Posty: 7
- Rejestracja: środa 14 cze 2006, 16:23
- Lokalizacja: polska
Torf w hodowli lasu ??
Witam mam pytanko w jakich etapach w hodowli lasu przydaje sie torf i jaki jest najbardziej przydatny (rodzaj, pH, właściwości, itd...)? Z góry dziękuje za odp
chyba najcześciej jest wykorzystywany na szkółkach leśnych, sporo tego idzie w naszym nadleśnictwie, co widać po "topniejących" pryzmach przy szkółce, podejrzewam, że tak jest na prawie wszystkich szkółkach, a zwłaszcza tam gdzie jest wysokie pH, wydaje mi się, że w lasach gospodarczych też można np. na uprawach, gdzie gleba słaba a sadzonki głodne
... (VIA/RT) nie oznacza moich poglądów ani poparcia dla cytowanych treści...
"wszystko co słyszymy jest opinią, nie faktem. wszystko co widzimy jest punktem widzenia, nie prawdą" - marek aureliusz
"wszystko co słyszymy jest opinią, nie faktem. wszystko co widzimy jest punktem widzenia, nie prawdą" - marek aureliusz
-
torfowyludek
- początkujący
- Posty: 7
- Rejestracja: środa 14 cze 2006, 16:23
- Lokalizacja: polska
?
Torf stosujemy do nawożenia szkółek, przy ubogich glebach. Podaję trochę danych na temat torfu, nie wiem czy to Cię zadowoli, ale zawsze to coś...
Komposty torfowe.
Dzięki dość licznemu występowaniu torfowisk (w lasach około 200 tys. ha; torf jest podstawowym surowcem na kompost. Wyróżnia się trzy rodzaje torfowisk: wysokie, przejściowe i niskie.
Torf, szczególnie z torfowiska wysokiego, jest mało zasobny w składniki mineralne. Ogólnie torfy zawierają zbyt mało potasu i fosforu. Warunkiem uzyskania wartościowego nawozu organicznego jest odpowiednie ich wzbogacenie.
Torf pobrany bezpośrednio ze złoża zazwyczaj nie nadaje się do kompostowania z powodu nadmiernego uwilgotnienia, wymaga on wstępnego przesuszenia do wilgotności 60-70%, co można określić orientacyjnie, stosując ręczny sposób badania - przy ściśnięciu torfu w dłoni nie wycieka z niego woda, lecz dłoń jest wilgotna. Nie należy dopuszczać do przesuszenia torfu poniżej 40% wilgotności. Torf przesuszony poniżej tego progu traci bowiem zdolność ponownego wchłaniania wody (nawilżania się) skutkiem nieodwracalnej koagulacji koloidów torfowych.
Torf przeznaczony do kompostowania należy dokładnie rozdrobnić. Duży wpływ na szybkość procesów kompostowania ma stopień rozkładu torfłu (stopień rozkładu torfu mierzy się stosunkiem humusu w masie torfu do całej jej ilości). Torfy o 20-49% stopniu rozkładu są w pełni przydatne do kompostowania. Torf taki ma włóknistą strukturę, widoczne są w nim nierozłożone części roślin. Z takiego torfu wyjętego ze złoża przy ściśnięciu w dłoni wycieka woda o zabarwieniu szarożółtym lub szarobrązowym, natomiast torf o wyższym stopniu rozkładu przeciska się między palcami.
Popielność torfu (jest to stosunek zawartych w torfie substancji niepalnych do jego suchej masy) do produkcji kompostu nie powinna przekraczać 30%. Torf o wyższej popielności ma niższą wartość jako surowiec na kompost, ponieważ nie spełnia warunku nawozu organicznego.
Do sporządzania kompostów najbardziej nadaje się torf z torfowisk niskich oraz przejściowych. Stopień rozkładu torfu niskiego w różnych złożach może wahać się od 10 do 60%, najczęściej wynosi około 40%. Torf niski ma dość dużą zawartość wapnia (2-6%), stąd jego odczyn osiąga wartość pH 5,5-6,5.
Torf wysoki jako materiał na kompost przedstawia mniejszą wartość od torfu niskiego. Torf z torfowiska wysokiego jest najczęściej bardzo kwaśny - pH 3-4. Stopień rozkładu torfów wysokich w górnych poziomach torfowisk wynosi 10-20%, w warstwach głębszych wartość ta może dochodzić do 60%. Popielność torfu wysokiego nie przekracza 5%. Torf z torfowiska wysokiego trudno się rozkłada.
Torf niski jak i wysoki nie są w pełni przydatnymi nawozami dla szkółek. Taki nawóz nie jest wystarczająco zasobny w składniki mineralne, ani nie jest dostatecznie aktywny biologicznie. Właściwymi komponentami do wzbogacania kompostowego torfu są domieszki roślinne, obornik, gnojowica, fekalia oraz nawozy mineralne. Komponenty te można stosować pojedynczo lub można sporządzać komposty wieloskładnikowe. Komponenty organiczne wprowadza się warstwami, natomiast nawozy mineralne rozsiewa się równomiernie na całą masę torfu.
Procesy biochemiczne i termiczne powodują, że kompost nie zawiera żadnych szkodników. Nie przeżywają kompostowania wirusy i bakterie chorobotwórcze. Spośród grzybów przeżywają tylko zarodniki przetrwalnikowe. Nasiona niektórych chwastów mogą przetrwać kompostowanie, choć niszczone są w wielkich ilościach.
Po dojrzeniu kompostu wskazane jest dodanie ściółki leśnej, która może spełniać w pewnym stopniu rolę szczepionki mikoryzowej.
Komposty roślinno-torfowe.
Cenną domieszką do torfu są rozdrobnione rośliny motylkowe, dobrą - różne chwasty, ale bez wykształconych nasion lub organów zdolnych do wegetatywnego rozmnażania. Najbardziej wartościowe są tu nie zdrewniałe rośliny motylkowe, skoszone w okresie kwitnienia. Udział domieszki roślinnej powinien wynosić 20-30% objętości stosu. Układa się ją warstwami o grubości nie mniejszej niż 20 cm na przemian z torfem. W celu wzbogacenia roślinno-torfowego dodaje się nawozy mineralne na każdy m3 torfu dodaje się: 2 kg soli potasowej 50%, 3 kg supertomasyny 26,5% lub taką samą ilość mączki fosforytowej. Przy kwaśnym odczynie torfu dodaje się również 6-10 kg wapniaka mielonego (CaCO3).
Komposty obornikowo-torfowe.
Do kompostowania używa się świeży i niezbyt słomiasty obornik lub pomiot ptasi. Obornik nie powinien być przesuszony. Dodatek obornika powinien wynosić minimum 20% objętości stosu (w przypadku pomiotu ptasiego udział można zmniejszyć do 10%). Obornik układa się warstwami o grubości około 10 cm na przemian z torfem. Dodatkowe wzbogacenie nawozami mineralnymi stosuje się tak samo jak w kompostach roślinno-torfowych. Kompost ten w zależności od wartości i wielkości domieszki obornika może stanowić cenny nawóz, przewyższający pod tym względem kompost torfowo-roślinny.
Komposty gnojowicowo-torfowe lub fekaliowo-torfowe.
W kompostach tych dodatkiem wzbogacającym jest gnojowica lub gnojówka. Nasycanie torfu komponentami dokonuje się po uformowaniu stosu do połowy wysokości. Tempo nasycania (polewania wężami z cystern) należy tak uregulować, aby nie wyciekał poza stos. Po ułożeniu stosu do pełnej wysokości następuje dalsze nasycanie. Przeciętnie na 1 m3 torfu potrzeba 300-500 I komponentu. Z nawozów mineralnych należy dodać na każdy m3 3-4 kg supertomasyny.
Należy uwzględniać różną wartość nawozową fekaliów i ścieków. Mogą one być również całkiem nieprzydatne do nawożenia, np. fekalia z ośrodków lecznictwa, ścieki przemysłowe, komunalne itp. z uwagi na zawartość bakterii chorobotwórczych lub toksycznych związków chemicznych.
Pielęgnowanie kompostów torfowych.
Po upływie tygodnia od uformowania stosu kompostowego wzrasta w nim temperatura, której wzrost utrzymuje się przez 2-3 tygodnie. Procesy fermentacji przebiegają prawidłowo w temperaturze 45-55°C. Stąd w okresie wzmożonej fermentacji konieczne jest kontrolowanie temperatury wnętrza stosu. Do pomiaru temperatury używa się termometrów umożliwiających pomiar do 80-100°C. Aby wykonać pomiar należy wykonać w stosie otwór w który zanurza się termometr na głębokość ok. 70 cm. Jeżeli temperatura przekroczy 55°C, stos należy ugnieść, zmniejszając dopływ powietrza.
Osiadanie stosu wskazuje na osłabienie procesów biochemicznych będące skutkiem przefermentowania masy oraz zmniejszenia dopływu powietrza. Jest to sygnał do ponownego przerobienia stosu. W okresie wegetacji stosy przerabia się, w zależności od potrzeb, 2-4-krotnie. W okresach susz niedobory wody należy uzupełniać dostarczając co tydzień ok. 30 I na każdy m3 kompostu.
Przerabianie kompostu jest pracochłonne. Polega na zdjęciu okrywy, a następnie na przełożeniu warstw zewnętrznych do środka pryzmy i odwrotnie. Następuje wtedy wyrównanie warunków rozkładu, mieszanie materiałów oraz napowietrzenie. Przy okazji przerabiania można dodawać do masy kompostu różne dodatki przyspieszające rozkład i polepszające nawóz. Zapadnięte do tej pory pryzmy formuje się na nowo i okrywa. Przerabianie pryzm nie jest zabiegiem absolutnie koniecznym. Wykonuje się je wtedy, gdy w pryzmie panują warunki beztlenowe oraz gdy chce się przyspieszyć dojrzewanie i wzbogacić kompost. Pierwsze przerabianie wykonuje się po stwierdzeniu zapadania się pryzmy. Zabieg ten można powtarzać co 6-8 tygodni. Po każdym przerobieniu pryzma ponownie zagrzewa się, choć już do niższych temperatur niż po ułożeniu. Zagrzewanie się zwiększa wysychanie kompostu. Wysychanie bardzo zakłóca przebieg humifikacji. O ile z przerabiania pryzm można zrezygnować, o tyle koniecznie trzeba zapewnić nawilżanie. Nadmierne zalewanie prowadzi do powstawania w pryzmach warunków beztlenowych. Poznaje się to po przykrych woniach wydostających się z pryzmy. Przesypywanie pryzmy jest najlepszą metodą walki z chwastami. Niedopuszczalne jest stosowanie do tego celu herbicydów. Pryzm nie należy obsiewać roślinami okrywowymi, gdyż zubożają one kompost i wysuszają go. Przerabianie kompostu należy w miarę możności mechanizować.
Komposty torfowe.
Dzięki dość licznemu występowaniu torfowisk (w lasach około 200 tys. ha; torf jest podstawowym surowcem na kompost. Wyróżnia się trzy rodzaje torfowisk: wysokie, przejściowe i niskie.
Torf, szczególnie z torfowiska wysokiego, jest mało zasobny w składniki mineralne. Ogólnie torfy zawierają zbyt mało potasu i fosforu. Warunkiem uzyskania wartościowego nawozu organicznego jest odpowiednie ich wzbogacenie.
Torf pobrany bezpośrednio ze złoża zazwyczaj nie nadaje się do kompostowania z powodu nadmiernego uwilgotnienia, wymaga on wstępnego przesuszenia do wilgotności 60-70%, co można określić orientacyjnie, stosując ręczny sposób badania - przy ściśnięciu torfu w dłoni nie wycieka z niego woda, lecz dłoń jest wilgotna. Nie należy dopuszczać do przesuszenia torfu poniżej 40% wilgotności. Torf przesuszony poniżej tego progu traci bowiem zdolność ponownego wchłaniania wody (nawilżania się) skutkiem nieodwracalnej koagulacji koloidów torfowych.
Torf przeznaczony do kompostowania należy dokładnie rozdrobnić. Duży wpływ na szybkość procesów kompostowania ma stopień rozkładu torfłu (stopień rozkładu torfu mierzy się stosunkiem humusu w masie torfu do całej jej ilości). Torfy o 20-49% stopniu rozkładu są w pełni przydatne do kompostowania. Torf taki ma włóknistą strukturę, widoczne są w nim nierozłożone części roślin. Z takiego torfu wyjętego ze złoża przy ściśnięciu w dłoni wycieka woda o zabarwieniu szarożółtym lub szarobrązowym, natomiast torf o wyższym stopniu rozkładu przeciska się między palcami.
Popielność torfu (jest to stosunek zawartych w torfie substancji niepalnych do jego suchej masy) do produkcji kompostu nie powinna przekraczać 30%. Torf o wyższej popielności ma niższą wartość jako surowiec na kompost, ponieważ nie spełnia warunku nawozu organicznego.
Do sporządzania kompostów najbardziej nadaje się torf z torfowisk niskich oraz przejściowych. Stopień rozkładu torfu niskiego w różnych złożach może wahać się od 10 do 60%, najczęściej wynosi około 40%. Torf niski ma dość dużą zawartość wapnia (2-6%), stąd jego odczyn osiąga wartość pH 5,5-6,5.
Torf wysoki jako materiał na kompost przedstawia mniejszą wartość od torfu niskiego. Torf z torfowiska wysokiego jest najczęściej bardzo kwaśny - pH 3-4. Stopień rozkładu torfów wysokich w górnych poziomach torfowisk wynosi 10-20%, w warstwach głębszych wartość ta może dochodzić do 60%. Popielność torfu wysokiego nie przekracza 5%. Torf z torfowiska wysokiego trudno się rozkłada.
Torf niski jak i wysoki nie są w pełni przydatnymi nawozami dla szkółek. Taki nawóz nie jest wystarczająco zasobny w składniki mineralne, ani nie jest dostatecznie aktywny biologicznie. Właściwymi komponentami do wzbogacania kompostowego torfu są domieszki roślinne, obornik, gnojowica, fekalia oraz nawozy mineralne. Komponenty te można stosować pojedynczo lub można sporządzać komposty wieloskładnikowe. Komponenty organiczne wprowadza się warstwami, natomiast nawozy mineralne rozsiewa się równomiernie na całą masę torfu.
Procesy biochemiczne i termiczne powodują, że kompost nie zawiera żadnych szkodników. Nie przeżywają kompostowania wirusy i bakterie chorobotwórcze. Spośród grzybów przeżywają tylko zarodniki przetrwalnikowe. Nasiona niektórych chwastów mogą przetrwać kompostowanie, choć niszczone są w wielkich ilościach.
Po dojrzeniu kompostu wskazane jest dodanie ściółki leśnej, która może spełniać w pewnym stopniu rolę szczepionki mikoryzowej.
Komposty roślinno-torfowe.
Cenną domieszką do torfu są rozdrobnione rośliny motylkowe, dobrą - różne chwasty, ale bez wykształconych nasion lub organów zdolnych do wegetatywnego rozmnażania. Najbardziej wartościowe są tu nie zdrewniałe rośliny motylkowe, skoszone w okresie kwitnienia. Udział domieszki roślinnej powinien wynosić 20-30% objętości stosu. Układa się ją warstwami o grubości nie mniejszej niż 20 cm na przemian z torfem. W celu wzbogacenia roślinno-torfowego dodaje się nawozy mineralne na każdy m3 torfu dodaje się: 2 kg soli potasowej 50%, 3 kg supertomasyny 26,5% lub taką samą ilość mączki fosforytowej. Przy kwaśnym odczynie torfu dodaje się również 6-10 kg wapniaka mielonego (CaCO3).
Komposty obornikowo-torfowe.
Do kompostowania używa się świeży i niezbyt słomiasty obornik lub pomiot ptasi. Obornik nie powinien być przesuszony. Dodatek obornika powinien wynosić minimum 20% objętości stosu (w przypadku pomiotu ptasiego udział można zmniejszyć do 10%). Obornik układa się warstwami o grubości około 10 cm na przemian z torfem. Dodatkowe wzbogacenie nawozami mineralnymi stosuje się tak samo jak w kompostach roślinno-torfowych. Kompost ten w zależności od wartości i wielkości domieszki obornika może stanowić cenny nawóz, przewyższający pod tym względem kompost torfowo-roślinny.
Komposty gnojowicowo-torfowe lub fekaliowo-torfowe.
W kompostach tych dodatkiem wzbogacającym jest gnojowica lub gnojówka. Nasycanie torfu komponentami dokonuje się po uformowaniu stosu do połowy wysokości. Tempo nasycania (polewania wężami z cystern) należy tak uregulować, aby nie wyciekał poza stos. Po ułożeniu stosu do pełnej wysokości następuje dalsze nasycanie. Przeciętnie na 1 m3 torfu potrzeba 300-500 I komponentu. Z nawozów mineralnych należy dodać na każdy m3 3-4 kg supertomasyny.
Należy uwzględniać różną wartość nawozową fekaliów i ścieków. Mogą one być również całkiem nieprzydatne do nawożenia, np. fekalia z ośrodków lecznictwa, ścieki przemysłowe, komunalne itp. z uwagi na zawartość bakterii chorobotwórczych lub toksycznych związków chemicznych.
Pielęgnowanie kompostów torfowych.
Po upływie tygodnia od uformowania stosu kompostowego wzrasta w nim temperatura, której wzrost utrzymuje się przez 2-3 tygodnie. Procesy fermentacji przebiegają prawidłowo w temperaturze 45-55°C. Stąd w okresie wzmożonej fermentacji konieczne jest kontrolowanie temperatury wnętrza stosu. Do pomiaru temperatury używa się termometrów umożliwiających pomiar do 80-100°C. Aby wykonać pomiar należy wykonać w stosie otwór w który zanurza się termometr na głębokość ok. 70 cm. Jeżeli temperatura przekroczy 55°C, stos należy ugnieść, zmniejszając dopływ powietrza.
Osiadanie stosu wskazuje na osłabienie procesów biochemicznych będące skutkiem przefermentowania masy oraz zmniejszenia dopływu powietrza. Jest to sygnał do ponownego przerobienia stosu. W okresie wegetacji stosy przerabia się, w zależności od potrzeb, 2-4-krotnie. W okresach susz niedobory wody należy uzupełniać dostarczając co tydzień ok. 30 I na każdy m3 kompostu.
Przerabianie kompostu jest pracochłonne. Polega na zdjęciu okrywy, a następnie na przełożeniu warstw zewnętrznych do środka pryzmy i odwrotnie. Następuje wtedy wyrównanie warunków rozkładu, mieszanie materiałów oraz napowietrzenie. Przy okazji przerabiania można dodawać do masy kompostu różne dodatki przyspieszające rozkład i polepszające nawóz. Zapadnięte do tej pory pryzmy formuje się na nowo i okrywa. Przerabianie pryzm nie jest zabiegiem absolutnie koniecznym. Wykonuje się je wtedy, gdy w pryzmie panują warunki beztlenowe oraz gdy chce się przyspieszyć dojrzewanie i wzbogacić kompost. Pierwsze przerabianie wykonuje się po stwierdzeniu zapadania się pryzmy. Zabieg ten można powtarzać co 6-8 tygodni. Po każdym przerobieniu pryzma ponownie zagrzewa się, choć już do niższych temperatur niż po ułożeniu. Zagrzewanie się zwiększa wysychanie kompostu. Wysychanie bardzo zakłóca przebieg humifikacji. O ile z przerabiania pryzm można zrezygnować, o tyle koniecznie trzeba zapewnić nawilżanie. Nadmierne zalewanie prowadzi do powstawania w pryzmach warunków beztlenowych. Poznaje się to po przykrych woniach wydostających się z pryzmy. Przesypywanie pryzmy jest najlepszą metodą walki z chwastami. Niedopuszczalne jest stosowanie do tego celu herbicydów. Pryzm nie należy obsiewać roślinami okrywowymi, gdyż zubożają one kompost i wysuszają go. Przerabianie kompostu należy w miarę możności mechanizować.
-
torfowyludek
- początkujący
- Posty: 7
- Rejestracja: środa 14 cze 2006, 16:23
- Lokalizacja: polska
nie ma takiej strony, każde nadleśnictwo zamieszcza ogłoszenia we własnym zakresie na swojej stronietorfowyludek pisze:I jeszcze jedno czy jest jakaś jedna strona
... (VIA/RT) nie oznacza moich poglądów ani poparcia dla cytowanych treści...
"wszystko co słyszymy jest opinią, nie faktem. wszystko co widzimy jest punktem widzenia, nie prawdą" - marek aureliusz
"wszystko co słyszymy jest opinią, nie faktem. wszystko co widzimy jest punktem widzenia, nie prawdą" - marek aureliusz
-
torfowyludek
- początkujący
- Posty: 7
- Rejestracja: środa 14 cze 2006, 16:23
- Lokalizacja: polska
Przejrzenie wszystkich stron nadleśnictw w polsce pod kątem przetargów zajmuje tak około 10 godzin lub więcej, więc dyrekcja LP mogła by coś z tym zrobić i może jakoś stworzyć jedną strone na której wszystkie przetargi by sie zmieściły dało by to lepsze szanse na uzyskanie większej ilości ofert od dostawców, a co za tym idzie lepszą cenę i duży wybór.
Rzuć kamieniem jeśli się mylę.
Rzuć kamieniem jeśli się mylę.
torfik najlepszy oferuje jak są jakieś przetargi lub ktoś chce nabyć to zapraszam. Nie krępujcie sie 
nie muszą być całe treści, wystarczą linki do treści ogłoszeń z krótką notatką opisową, ale pewnie się im nie będzie chciało
[ Dodano: 2006-06-14, 22:08 ]
pozostaje jeszcze http://www.uzp.gov.pl/ tam z lewej jest "Wyszukiwanie ogłoszeń
o zamówieniach w Polsce i UE (Biuletyn, TED)" z opcjami na proste i zaawansowane, więc każde poważne ogłoszenie leśne powinno tam się znaleźć
[ Dodano: 2006-06-14, 22:08 ]
pozostaje jeszcze http://www.uzp.gov.pl/ tam z lewej jest "Wyszukiwanie ogłoszeń
o zamówieniach w Polsce i UE (Biuletyn, TED)" z opcjami na proste i zaawansowane, więc każde poważne ogłoszenie leśne powinno tam się znaleźć
... (VIA/RT) nie oznacza moich poglądów ani poparcia dla cytowanych treści...
"wszystko co słyszymy jest opinią, nie faktem. wszystko co widzimy jest punktem widzenia, nie prawdą" - marek aureliusz
"wszystko co słyszymy jest opinią, nie faktem. wszystko co widzimy jest punktem widzenia, nie prawdą" - marek aureliusz
-
torfowyludek
- początkujący
- Posty: 7
- Rejestracja: środa 14 cze 2006, 16:23
- Lokalizacja: polska
bo tam zamieszczają "duże przetargi", teraz po zmianie ustawy będzie ich jeszcze mniej, więc warto by pomyśleć o czymś takim w ramach LP, ale to już chyba LP powinny o tym pomyśleć
... (VIA/RT) nie oznacza moich poglądów ani poparcia dla cytowanych treści...
"wszystko co słyszymy jest opinią, nie faktem. wszystko co widzimy jest punktem widzenia, nie prawdą" - marek aureliusz
"wszystko co słyszymy jest opinią, nie faktem. wszystko co widzimy jest punktem widzenia, nie prawdą" - marek aureliusz
-
torfowyludek
- początkujący
- Posty: 7
- Rejestracja: środa 14 cze 2006, 16:23
- Lokalizacja: polska
Wydaje mi się, że nie było by to takie trudne bo są nadleśnictwa których ogłoszenia są zebrane w ramach i na stronie regionalnej dyrekcji lasów państwowych. w tym wypadku obejrzenie tych ogłoszen zajmuje nie więcej niż 15 min ale jest tak chyba tylko w 2 RDLP.
torfik najlepszy oferuje jak są jakieś przetargi lub ktoś chce nabyć to zapraszam. Nie krępujcie sie