Bieszczadzki kącik.

[Sten]

pozwoliłem sobie założyć odrębny temat poświęcony Bieszczadom.
Na początek słów kilka o źródłach Sanu

Bieszczadzki Guru – Wojciech Krukar w ostatnim „Płaju” popełnił był artykuł o źródle Sanu. Otóż okazuje się, że nie jest to owiane już pewną legendą źródło przy słupku granicznym nr 224, do którego Bieszczadzki Park Narodowy poprowadził ścieżkę dydaktyczną, a przy którym to źródle znajduje się betonowy obelisk wystawiony przez Ukraińców. Na owym obelisku znajduje się stosowna tablica. Podana na niej wysokość n.p.m. 950 m jest zdecydowanie zawyżona, bowiem podstawa słupa granicznego nr 224 (a więc także owego obelisku) ma wg mapy topograficznej 1:25000, ark. M-34-106-D-d wysokość 888,6 m, a wyciek znajduje się jakiś metr poniżej. Jest to źródło zwane Studnik (Studnyk). Dodatkowo na tablicy wkradł się „czeski błąd” – zamieniono długość z szerokością geograficzną. Podano 22°52’30’’ szerokości północnej i 49°00’10’’ długości wschodniej, podczas gdy dokładne wartości dla źródła Studnik wynoszą 22°52’30’’E oraz 49°00’10’’N. Drugie ze źródeł położone jest w lesie Rubań, na południowy wschód od szczytu Piniaszkowego – już po ukraińskiej stronie granicy (nieco na południe od słupka granicznego nr 223). To źródło leży najwyżej (923m) i najbliżej głównego grzbietu karpackiego. Nieopodal niego znajduje się przybita do drzewa tabliczka z napisem po ukraińsku (wytik ryki sjan, dołżyna 444 km . AW 950 m.n.r.m). Mimo, iż owo źródło znajduje się znacznie wyżej od Studnika – wysokość podano identyczną (sic!)
Przedwojenna fotografia ukazuje uroczystości w czasie odpustu ku czci Proroka Eliasza (św. Ilia) obchodzone 2 sierpnia. Na owej fotografii widać zabudowę wsi Sianki. Zdjęcie to można obejrzeć w 36 numerze „Płaju” oraz w monografii „Gmina Lutowiska” wydanej w 1995 r. przez Stanisława Krycińskiego. Wojciech Krukar po wywiadzie z Katarzyną Fedyczkanycz – przedwojenną mieszkanką wsi zlokalizował to źródło nieopodal torów kolejowych prowadzących na przełęcz Użocką. Obecnie faktyczne źródło Sanu obudowane jest ceglaną budką, którą zresztą uważny obserwator wypatrzy z punktu widokowego na Wierszku. O głównym źródle wypływającym z pomiędzy chat wsi, wcześniej wspominali już Mieczysław Orłowicz i Antoni Wrzosek.

[góral bagienny]

Sten - litości!
Otworzyłeś kącik w którym będzie mi wypadało często bywać, a ja i tak nie wyrabiam z tym forum... No ale trudno, na razie się przyglądam w milczeniu...

[Sten]

Sten - litości!

no tak sobie nieśmiało myślałem, że będziesz tu podporą, ba filarem głównym - nie bójmy się tego słowa. Wszak nikt inny nie jest bardziej na bieżąco, że o historii ni wspomnę, tudzież o anegdotach wszelakich. Uwież w siebie Góralu. Twoje zdrówko

[RR]

Ja też będę zaglądać. Od kilkunastu lat, co roku udaje mi się w Bieszczady zajeżdżać

[luscinia]

ja na pewno tu będę bywać, bo to moje ukochane góry
I również liczę na górala

[niziołek]

Ja w Bieszczadach pierwszy raz w roku 1977... od tego czasu tylko 5 razy...Gemini tylko 3 razy w życiu... ale jakie 3 razy... jesteśmy do dyspozycji...Hej!

[Agnieszka]

a ja ani razu choć poczytam....

[gemini]

No wreszcie, wreszcie Sten doczekałam się...
To przez Ciebie i Bieszczady jestem tu z Wami....

[luscinia]

a ja ani razu choć poczytam....

Aga zabiorę Cię - to są najpiękniejsze GÓRY, takiej atmosfery nie ma nigdzie

[Piotrek]

a ja ani razu choć poczytam....

Nie jesteś odosobnionym przypadkiem. Bieszczady to jedyne góry w Polsce, w których nie byłem. I zapewne nie będę.

[Agnieszka]

to są najpiękniejsze GÓRY, takiej atmosfery nie ma nigdzie

Nie ma Lusci najpiękniejszych gór, bo każde są piękne, każde inne, jedyne, niepowtarzalne.... Już ja się postaram żebyś zakochała się w Tatrach

Nie jesteś odosobnionym przypadkiem

Uff

[gemini]

Bieszczady to jedyne góry w Polsce, w których nie byłem. I zapewne nie będę.

A ja tam mówię: "nigdy nie mów nigdy"

[luscinia]

Nie jesteś odosobnionym przypadkiem. Bieszczady to jedyne góry w Polsce, w których nie byłem.

Ciebie też zabierzemy

Nie ma Lusci najpiękniejszych gór, bo każde są piękne,

Z górami jest tak jak z kwiatami, drzewami ... wszystkie są piękne - ale mamy swoje ulubione - Kocham wszystkie, ale dla mnie wśród gór najbardziej ukochane są Bieszczady - i mówię to z całą odpowiedzialnością
W tych górach czuje się najlepiej

Już ja się postaram żebyś zakochała się w Tatrach

Liczę ba to. Również niziołkowie będą nad tym pracować Więc chyba już je lubię.
Przyjaciele moich przyjaciół są moimi też

[Sten]

Owszem Tatry są ładne, pod warunkiem, że ludzi tam nie ma, ale to jest nierealne, więc dlatego tam staram się bywać w dziwnych porach roku, ale z kolei wtedy nie wszędzie da się popełznąć. Stąd Bieszczady są moimi GÓRAMI. Jutro mam wolne to coś ciekawego napiszę pewnikiem

[RR]

Stąd Bieszczady są moimi GÓRAMI

Śmiem twierdzić, że moimi

[luscinia]

Śmiem twierdzić, że moimi

Mylicie się Panowie obydwaj
I mam nadzieję, że jesteście dżentelmenami

[Sten]

I mam nadzieję, że jesteście dżentelmenami

miej ją miej Może strefy wpływów określimy?

[góral bagienny]

Tatry to muzeum. Wspaniałe eksponaty, których nie wolno dotykać, tłumy zwiedzających. W każdej sali stoi strażnik, albo przynajmniej dyskretna pani pilnująca porządku. Wspaniałe muzeum, nasz Wersal, do którego trzeba koniecznie zaglądnąć. Ja już byłem... jakieś 20 lat temu. Obejrzałem gruntownie i kilkakrotnie. Próbowałem później, ale tłumy muzealnych gości skutecznie mnie zniechęcają. W ekspozycji też nic się nie zmieniło, więc wolę zachować stare, piękne wspomnienia.

Bieszczady to teatr, może nawet multiteatr. W tym teatrze można być widzem, ale można też aktorem, a nawet reżyserem. I chociaż dawna, wspaniała scena zamieniona już na foyer, całkowicie zmuzealniała, to jest tam ciągle kilka wciąż atrakcyjnych scen kameralnych, gdzie jako widz lub aktor, każdy może wziąć udział w pasjonującym spektaklu. Ja kocham stare, dawno już nieużywane garderoby, a najmocniej to nieczynny od wieków teatralny magazyn pełen czarodziejskich rekwizytów. Tam, wśród starych, nikomu już niepotrzebnych dekoracji, zdezelowanych rekwizytów, wśród tumanów kurzu wznoszącego się po każdym kroku, co chwila ocierając z czoła pajęczyny, odgrywam sam dla siebie tandetny spektakl jednego widza i jednego aktora we własnej reżyserii. Czasem zapraszam Przyjaciół, ale tylko takich przez największe "P", wybaczających marne aktorstwo, wierzących w niemodne baśnie będące kanwą moich scenariuszy, niedopuszczających myśli, że czaszka Yorick'a to tylko tandetny plastikowy gadżet.
Takie są moje Bieszczady

Rozsentymentalniło mnie...
Pamiętacie, mnie ciągle wzruszający, monolog Skrzyneckiego z "Piwnicy pod Baranami" o wyprzedaży teatru? Na pewno pamiętacie...
To posłuchajcie!

Dyrektor teatru w sławnym mieście N. ma zaszczyt donieść, że po długich trudach i pracach ma zamiar odpocząć i w tym to celu chce sprzedać pyszne swe zamki, ogrody wygodne i obronne twierdze, piękny i cienisty las, kilka łąk usianych kwiatami i znaczną ilość rozkosznych domów wiejskich w czarujących okolicach. Przedane także będą przez publiczną licytację wyborne sprzęty jego pałaców i inna ruchomość, a mianowicie: morze z dwunastu wielkich wałów złożone, z których dziesiąty na nieszczęście cokolwiek jest uszkodzony, półtora tuzina obłoków dobrze zachowanych, nadto jedna chmura przeszyta piorunem, śnieg doskonałej białości, z najlepszego pocztowego papieru. Prócz tego dwa rodzaje śniegu cokolwiek ciemniejszego, z papieru ordynaryjnego. Trzy butelki błyskawicy. Słońce zachodzące, cokolwiek przetarte, księżyc, cokolwiek stary. Wóz tryumfalny złocony, prawie nowy, dwoma smokami zaprzężony. Płaszcz purpurowy, dla Semiramidy zrobiony, a który służył później Agamemnonowi, Menelausowi i innym bohatyrom. Cały ubiór dla Widma, to jest: koszula okrwawiona, poszarpany płaszcz z dwoma łatami czerwonymi, wystawującymi rany śmiertelne. Pióro zrobione do hełmu Dziewicy Orleańskiej, ale tylko raz używane. Chustka do kieszeni Otella i kilka par wąsów baszów wschodnich. Wóz Kleopatry. Flaszeczka z winnym spirytusem, przydatna do wprowadzania duchów, wydaje bowiem wyborny płomień błękitny. Róż do użytku aktorów i aktorek. Trzy urwiska skał dobrze wypchane włosiem końskim i dwa darniowe stołki z drzewa sosnowego. Wielki stos ze wszech stron podpalony i kilka lat już palący się. Piękny niedźwiedź obciągnięty nowym futrem farbowanym i dwie owce wypchane wiórem. Cały obiad złożony z ciast z papieru klejonego, z kury także papierowej. Do tego należy kilka butelek z drzewa dębowego i owoce z wosku na wety. Pięć łokci łańcuchów z blachy, wydających brzęk straszny i łatwo przerażający. Zupełna kolekcja masek, drzwi zapadających, drabin z powrozów, stołów sędziowskich z długimi kobiercami. Głowa lwa, który jeszcze ryczeć potrafi, sztylet, na którego ostrzu zastygła kropla krwi, i flaszeczka, na której dnie została jeszcze odrobina laudanum.

Może ktoś znajdzie to w pliku dźwiękowym na jakimś youtubie? Że w tym miejscu byłoby nie na miejscu? Dla mnie jak najbardziej na miejscu. Cyba niestety...

[motyl1974]

ja tez niestety jeszcze nie byłam w tych górach .Zabierze mnie ktos i pokaże te urocze góry???

[Sten]

Motylku w czerwcowy dłuższy weekend tam się wybieram - zapraszam serdecznie. Możemy dogadać się w maju na zlocie
Zarezerwowałem już naclegi w Cisnej