Moderator: Moderatorzy
cóż - wetem nie jestem....O świerzbie,wiem tyle,że jest łatwo wyleczalny - Brytyjczycy stosują w tym celu leki homeopatyczne,które podaje się lisowi,bezpośrednio do jedzenia.Kuracja jest długotrwała - trwa nawet dwa miesiące,bo lek podaje się w małych dawkach i chyba raz na tydzień ( pewien co do tego nie jestem ). Przedtem odpowiedziałem, że płacić powinien właściciel. Teraz dochodzę do wniosku, że co najmniej połowę (a w najgorszym razie nawet całość) spokojnie może zapłacić PZŁ – i tak wyjdzie nas to taniej niż coroczne marnowanie sporych funduszy na działania nie dające spodziewanych efektów, właśnie ze względu na rozmiar kocio-psiego kłusowania.Kasia pisze:A kto za to zapłaci?Krakuspm pisze: Gdyby jednak wprowadzić obowiązek sterylizacji szczeniąt, którego zaniechanie zagrożone byłoby naprawdę wysoką karą, to po paru latach sąsiad nie miałby już szczeniaków do rozdawania.
Zgadzam się w 100%Krakuspm pisze:Teraz dochodzę do wniosku, że co najmniej połowę (a w najgorszym razie nawet całość) spokojnie może zapłacić PZŁ – i tak wyjdzie nas to taniej niż coroczne marnowanie sporych funduszy na działania nie dające spodziewanych efektów, właśnie ze względu na rozmiar kocio-psiego kłusowania.
, a na dzieci sąsiadki niech alimenty płaci losowo wybrany rozwodnik. Życie będzie ciekawsze 
Prawie każdy rolnik ma 2-3 psy. Obwody łowieckie często obejmują tereny kilkunastu ( albo i więcej ) wsi, o obrzeżach miast nie wspominając. Sterylizacja suki kosztuje 90 zł, a psa 74zł ( ceny z państwowej lecznicy zwierząt ).Każdy myśliwy płaciłby pewnie ponad tysiąc złotych na samą sterylizację, a sam dobrze wiesz, że bez tego łowiectwo nie jest tanim hobby. Wydaje mi się, że pomysł Twój nie był do końca przemyślany i pewnie stąd mój sarkazm.Krakuspm pisze:Wolę raz zapłacić 100 zł i mieć wyraźną poprawę liczebności drobnej zwierzyny niż przez kolejne kilkanaście lat wydawać bez efektu po kilkadziesiąt zł rocznie.
Nowoczesne rolnictwo jest - moim zdaniem- jednym z wielu problemów liczebności wszelkiej zwierzyny polnej.....RR pisze:Prawie każdy rolnik ma 2-3 psy. Obwody łowieckie często obejmują tereny kilkunastu ( albo i więcej ) wsi, o obrzeżach miast nie wspominając. Sterylizacja suki kosztuje 90 zł, a psa 74zł ( ceny z państwowej lecznicy zwierząt ).Każdy myśliwy płaciłby pewnie ponad tysiąc złotych na samą sterylizację, a sam dobrze wiesz, że bez tego łowiectwo nie jest tanim hobby. Wydaje mi się, że pomysł Twój nie był do końca przemyślany i pewnie stąd mój sarkazm.Krakuspm pisze:Wolę raz zapłacić 100 zł i mieć wyraźną poprawę liczebności drobnej zwierzyny niż przez kolejne kilkanaście lat wydawać bez efektu po kilkadziesiąt zł rocznie.
A problem liczebności zajęcy to głównie nowoczesne rolnictwo, o czym zresztą już wcześniej pisałem.
Wszystko się zgadza, ale nie można zakładać, że będzie to akcja jednorazowa i masowa. Zwrócić uwagę należy na fakt, że wiele wiejskich psów w ogóle nie jest nigdzie rejestrowanych o szczepieniach nie mówiąc. I pewnie to one są główną przyczyną zabijania zwierzyny łownej przez psy.Krakuspm pisze:sterylizacja suki, przy tak wielkiej akcji,
yyy...a czy pokrywa śnieżna ma wpływ na pobieranie takich szczepionek przez lisy? Czy taka szczepionka, gdy nie zostanie zjedzona przez lisa, może zagrozić innym gatunkom zwierząt?Krakuspm pisze:Wystarczy zmienić termin rozrzucania szczepionki przeciw wściekliźnie na przełom stycznia i lutego
Podejrzewam,ze tak.Rajdowiec rwr pisze:yyy...a czy pokrywa śnieżna ma wpływ na pobieranie takich szczepionek przez lisy?
Wpływ może i ma,ale musiałbys zasięgnąć porady fachowca co jst głowna przyczyną załamania liczebnosci populacji tych ptaków.Warto porozmawiać z myśliwymi na ten temat.Rajdowiec rwr pisze:Dane nt ptaków są tylko z mojej okolicy-czyli bardzo mało znaczące.
Jeszcze jedno pytanie-czy na ich liczebnośc może wpływać zanieczyszczenie powietrza propanem-butanem, oprócz tego prod.ropopochodnymi i hałas?
Lis znajduje padlinę przysypaną nawet pół metrem śniegu, więc i ze szczepionką da sobie rady. Szczepionka może być niebezpieczna, gdy zostanie zjedzona w nadmiernej ilości co przy „gęstości rozsypywania” praktycznie nie rodzi żadnego zagrożenia. Poza tym szczepionka starzeje się dość szybko i jeśli nie zostanie pobrana w ciągu kilku dni (zimą nieco dłużej) to traci swoją aktywność.Rajdowiec rwr pisze:yyy...a czy pokrywa śnieżna ma wpływ na pobieranie takich szczepionek przez lisy? Czy taka szczepionka, gdy nie zostanie zjedzona przez lisa, może zagrozić innym gatunkom zwierząt?
Nie sądzę byś widywał jastrzębie, bo prowadzą dość skryty tryb życia. Częste przypadkowe spotkania to zimą myszołowy (nie nasz, lecz spędzające u nas zimę) i latem błotniaki. Tendencja, o której piszesz dotyczy również kruków – tylko wrony i sroki maja się coraz lepiej. Jest wiele hipotez próbujących wyjaśnić to zjawisko, żadna z nich chyba nie została uznana za niemal pewną. Według opinii mojego przyjaciela, pracującego naukowo ornitologa i hodowcy kilku gatunków ptaków drapieżnych, najprawdopodobniejsza jest naturalna regulacja liczebności gatunku. Mówiąc prosto – ptaki same zorientowały się, że grozi im przegęszczenie i zwolniły tempo rozrodu.Rajdowiec rwr pisze:w mojej okolicy wraz z upływem lat obserwuje tak jakby zmniejszanie się liczby jastrzębi i (lub) myszołowów. także rzadziej słyszę pisk puszczyka. Czy liczebność tych ptaków ma duży wpływ na populację lisa?
W dzisiejszej "Gazecie wyborczej" jest obszerny artykul pt:"Szampańskie życie lisow"
badania powyższe są prowadzone przez mój ZakładSzampańskie życie lisów
Ich recepta na sukces? Dobre zdrowie, dużo jedzenia i wrodzona inteligencja. O pierwsze zadbał człowiek, o ostatnie - sama natura.
Dziś żyje już w Polsce ponad 200 tys. lisów, blisko trzy razy więcej niż w połowie lat 70. ubiegłego wieku. - Niewiele zwierząt tak bardzo skorzystało na zmianach, jakie w przyrodzie uczynił człowiek - wyjaśnia dr Marek Panek ze stacji badawczej Polskiego Związku Łowieckiego w Czempiniu.
Miewają się świetnie, mimo że myśliwi robią, co mogą, by ograniczyć ich liczbę (miesięcznik "Łowiec Polski" prowadzi konkurs, w którym nagradza "lisiarza roku", tj. największego pogromcę lisów), na ich sukces mocno bowiem zapracował człowiek.
Leczymy je
Lisy przestały być dziesiątkowane przez wściekliznę. Obecnie dwa razy do roku samoloty zrzucają im przynęty ze szczepionką. Pierwsze rozrzucono w 1993 r. wzdłuż zachodniej granicy Polski. W 2002 r. akcją objęto już cały kraj. Efekt? W 2006 r. Inspekcja Weterynaryjna odnotowała 82 przypadki wścieklizny u zwierząt, w tym 43 u lisów. A jeszcze w 1992 r. chorowało aż 2287 zwierząt (1374 lisów).
Dziś większym problemem lisów jest świerzb i grzybica skóry, która może powodować śmierć młodych. Coraz częściej wykrywa się też bąblowca - tasiemca, którego żywicielem ostatecznym jest lis, a pośrednim może być człowiek. To jeden z najgroźniejszych dla nas pasożytów. Bąblowica wielojamowa jest trudna w diagnozowaniu, a jej leczenie trwa wiele lat. W naszym kraju od 1992 r. zanotowano 51 zakażeń bąblowcem u ludzi, sześć przypadków śmiertelnych. Gdy liczba zachorowań na bąblowicę się zwiększy, być może trzeba będzie pomyśleć o masowym odrobaczaniu lisów, a to znów tylko przyczyni się do poprawy ich kondycji.
Zapewniamy bogate menu
Tajemnica sukcesu lisów tkwi też w umiejętności przystosowania się do zmian w środowisku. To oportuniści pokarmowi - jedzą, co im akurat wpadnie do pyska. Świetnie obrazują to badania stacji w Czempiniu, w której badano zawartość lisich żołądków przez ostatnie 40 lat. Wynika z nich, że głównym pokarmem lisów były i są gryzonie, zwłaszcza norniki. W latach 60. i 70. chętnie też polowały na zające, które jesienią i zimą mogły stanowić nawet 40 proc. lisiego menu. Dziś zajęcy jest mniej, więc i lis rzadziej na nie poluje - stanowią tylko 1-5 proc. ich diety (przynajmniej w Wielkopolsce).
Za to chętniej sięgają po to, co serwuje im człowiek. Padlina, pozostałości z rzeźni, a także drób mogą - jak wykazały badania - stanowić już prawie połowę lisiego pożywienia, zwłaszcza że było o nie wyjątkowo łatwo. Do niedawna bardziej opłacało się zdechłą krowę wyrzucić do lasu, a drób na stertę obornika, niż wozić padlinę do zakładu utylizacji. - W oborniku lis zawsze mógł coś przekąsić - opowiada dr Panek. - Ale ostatnio odpadków wyrzuca się mniej - dodaje.
Lis nie darmo jest jednak zwany chytruskiem, żeby sobie i z tym nie poradzić. Menu uzupełnia ptakami (w tym drobiem i gołębiami), małymi drapieżnikami (łasicą, kuną), roślinami, owocami, bezkręgowcami, jajami, wreszcie odpadkami kuchennymi, które zawsze może znaleźć na miejskich śmietnikach.
Służymy miejskimi wygodami
Dla wielu zwierząt właśnie miasto stało się wygodnym miejscem do życia. Na ile atrakcyjnym? O tym chce się przekonać dr hab. Andrzej Tomek z Zakładu Zoologii Leśnej i Łowiectwa na Wydziale Leśnym Akademii Rolniczej w Krakowie. Kieruje on trzyletnim programem badawczym, w którym biorą udział też naukowcy z krakowskiego Instytutu Ochrony Przyrody PAN, Zakładu Badania Ssaków PAN w Białowieży oraz Instytutu Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Dr Tomek zaczął od śledzenia dzików, których w Krakowie żyje kilkadziesiąt. - Dwa lata temu do ich tropienia zaangażowałem studentów. I wówczas okazało się, że dziki można spotkać tylko w niektórych miejscach w mieście, za to lisy są wszędzie. Zdumiałem się. Zastanowiło mnie, co lisy tu robią, jak się zaadaptowały, co jedzą - opowiada badacz.
W zeszłym roku dziewięć krakowskich lisów zaopatrzono w nadajniki radiowe, dzięki którym można je śledzić. Okazało się, że wędrują wszędzie, nawet po śródmieściu. Namierzano je w ogrodach działkowych, parkach miejskich, na cmentarzach, terenach poprzemysłowych. Nocą odwiedzały osiedla. - Najbardziej aktywne są między 23 a 5 rano, kiedy miasto zasypia. Ale i w dzień można je spotkać, znakomicie potrafią się maskować przed ludźmi - mówi dr Tomek. Przemieszczają się najczęściej wzdłuż rzeczek i strumyków oraz nasypów kolejowych.
Ale się ich boimy
Lisom w mieście jest tak dobrze, że się tu nawet rozmnażają. Jedna ze śledzonych samic wykopała norę w nasypie kolejowym i tam wydała na świat trzy szczenięta. - Teraz żyje niedaleko cmentarza w Batowicach, żeruje w okolicach izby wytrzeźwień, ogrodu działkowego i terenu po zburzonej szklarni - informuje dr Tomek. Druga samica wychowała młode w kanale ciepłowniczym biegnącym obok hali sportowej. - Gdy tylko młode podrosną, schwytamy je i też zaopatrzymy w nadajniki, by się dowiedzieć, jak się usamodzielniają i zasiedlają nowe tereny - dodaje naukowiec.
Badacze będą też szczegółowo analizować ich dietę. Na razie wiadomo, że miejskie lisy często jedzą resztki zwierząt znalezione przy torach kolejowych. Odwiedzają też ekrany wygłuszające, o które rozbijają się ptaki. Nad ranem regularnie buszują w śmietnikach. Także w mieście lisy pełnią więc rolę naturalnych czyścicieli. Są też sprzymierzeńcami w walce ze szczurami. - Najczęściej nie wchodzą ludziom w drogę. Czasem tylko upolują jakiegoś kurczaka na działkach czy też kota. Ludzie się ich przeważnie boją, bo wciąż kojarzą te zwierzęta ze wścieklizną - zaznacza dr Tomek.
Choć po mieście myśliwi nie grasują, na lisy czyha tu trochę niebezpieczeństw. Z dziewięciu badanych przez dr. Tomka lisów aż cztery zginęły w ostatnim roku - jeden zjadł szczura zatrutego trutką, dwa padły ofiarą choroby, jedna z samic wpadła pod pociąg. Jej szczątki znalazł dróżnik, który zabrał nadajnik telemetryczny. Ale i jego naukowcom udało się namierzyć.
![:]](./images/smilies/cwaniak.gif "cwaniak"){kind=small}
Poprawił się stan zająca 